Нацыанальный каларыт у гаўнаклубе

беларуская • русский

Партархівы: Днеўнічок Парціі
Стацья ніжэ ўзята із ППЦ чыста ў азнакаміцельных і развлекацельных цэлях. Ана яўляецца архіўным дакументам, паэтаму рэдакціраваць іё нельзя.

А гдзе карцінкі?
Цекст нужна разбавіць ілюстрацыямі ~~абнажоных жэншчын~~!

Как-та ў адном гаўнаклубе Свядомава (каторый імеет рэпутацыю блядзюшніка ў прамом смысле этава слова) правялі дафіга русскую вечарынку. После этава другой клуб рэшыў правясці сваю, сьвядомую вечарынку ў сціле народнай культуры Квітнеючай. Нам жэстачайшэ даставіла, што ат этай вечарынкі ў некатарых бамбанула пакручэ, чэм ат скандальнай русской вечарынкі. Суць™ прэтэнзій у том, што мол, как эта так: апашлілі сьвяшчэную карову ў відзе мовы, вышыванак, "Песняроў" і прочэва нацыанальнава каларыта.

Так і хочэцца спрасіць: рэбята, а чэво вы ішчо ажыдалі ат начнова клуба? І вапшчэ, судзя па фоткам і відосу, вечарынка палучылась упалне прылічная. Но данный батхерт толька часнае праяўленіе опшчэй праблемы: змагары і прочые сьвядомые кагбэ хацят папулярызацыі мовы і прочэй "беларушчыны"™, но ў ніх шок, еслі мову і "беларушчыну"™ начынают юзаць стрыпцізёршы, шлюхі, гопнікі і т. д. і т. п. У многіх праісходзіт натуральный разрыў шаблона, і такая папулярызацыя нацыанальнай культуры ім ужэ ціпа не нравіцца.

Хочэцца спрасіць ішчо раз: рэбята, а гдзе па-другому? Ва ўсех нармальных™ странах язык і нацыанальная культура (ну язык дык точна) занімают абсалютна ўсе сферы жызнедзейцельнасці. Есцественна, што англійскіе прасцітуткі, наркаманы і гопнікі разгаварывают па-англійскі, а ў нямецкіх порнафільмах разгаварывают (сюрпрыз-сюрпрыз!) па-нямецкі. Аднака такой парадокс на самам дзеле саўсем не парадаксальный. У стацье "Пачэму змагары хужэ лукашыстаў" мы пісалі а том, што змагарам нравіцца прэдстаўляць сібя некай "элітай", людзьмі чуць лучшэва сорта гаўна, чэм усе астальные. Паэтаму для беларускай мовы і культуры харакцерны кансервацізм і элітарнасць. Напрымер, ва ўсякіх цеатрах мову ўстрэціш чашчэ, чэм в інтэрнэтаўскіх смяхуечках і т. д.

Но есць і другая праблема: не ўсе саздацелі кантэнта на мове рэальна ей владзеют. Т.е. прошчэ напісаць са славарыкам кніжку ілі атдзельный высер (каторый патом усё раўно падшліфуют рэдактары), чэм устроіць што-нібудзь более жывое і дзінамічнае. І палучаецца замкнутый круг: мова жывёт в аснаўном в класічэскай і наўчнай (в 95% гуманітарнай) ліцературэ і песнях, каторые імеют апрэдзелёные агранічэнія. а новае пакаленіе сьвядомых учыт мову іменна па эцім істочнікам, т.е. умесце с даннымі агранічэніямі па сцілю, лексіке і т. д. Такава херовая рэальнасць Квітнеючай. І "моўная" сфера пракцічэскі не перасікаецца са сферай, гдзе мова не ўпатрэбляецца. І паэтаму, кагда эці две сферы ВНЕЗАПНА ўсё жэ перасікаюцца в какой-та точке (ціпа, у начном клубе), вазнікает кагніціўный дзісананс і ашчушчэніе сюррэалізма. Эта феномен, каторый харакцерэн, паходу, толька для Квітнеючай. Но есць аснаванія палагаць, што сітуацыя скора абразуецца.

НО. С другой стараны есць асоба адаронные сьвядомые, каторые наабарот пытаюцца прыдумываць усякіе новые, суперсаўрэменные славечкі (ілі невазбранна калькіраваць), упатрэбляць слэнг і т.д. Карочэ, дзелаць від, што мова эта сцільна, модна, маладзёжна. Мы асоба ўгаралі с выражэнія "Маркотнае Лайно", напрымер. Карочэ, такое паведзеніе не развівает мову, а саздаёт што-та ціпа ўзкава дзіалекта, каторый панімают дажэ не ўсе сьвядомые, не гавара ўжэ а несьвядомых. Такіе дзела.